Het is een uitdaging, voor de 3e keer de Pinck weer op te tuigen voor de Fjoertoer. Omdat we iets extra’s willen doen besluiten we er een derde bootje bij te plaatsen op het strand. Een bootje dat “deint op de golven” Na veel nadenken ontstaat het technische plan. De hele maand november wordt gebruikt om zoveel mogelijk verlichting op en om de drie boten te bevestigen.
Zaterdag 28 november staan we er klaar voor. De bijna voltallige ploeg is aanwezig in de loods. Ook onze nestor Jan Sander is aanwezig. Gelukkig gaat het goed met hem na een korte, maar heftige periode. Hij mag nog niet mee het strand op.
Rond 12 uur gaat de hele karavaan richting Bergen aan Zee! Een stevige westenwind en een zonnetje. Omdat het om 5 uur hoog water en springtij is, besluiten we de opstelling zo hoog mogelijk op het strand te zetten. Om op te tuigen hebben we alle handen nodig, ook een extra tent wordt opgezet om in de luwte een kop soep of koffie te kunnen drinken. Ook maken we een extra plekje met wat luwte, waar de deelnemers eventueel even uit de wind kunnen staan en een hartversterkertje kunnen nemen. Alles staat op tijd klaar!
De wind is, zoals voorspeld, behoorlijk aangewakkerd. Een windkracht 7 uit het zuidwesten. Als we gezamenlijk in de tent van een koppie soep genieten, komt het water al rond de boot. De volgende golf komt zelfs rond de tent! Gelijk met deze golf valt ook de stroom uit! Lichte paniek. Hoe krijgen we dit in het donker weer voor elkaar?
De regen komt inmiddels ook met bakken uit de lucht en het is pikkedonker. Valt alles nu letterlijk en figuurlijk in het water? Al snel blijkt dat een verdeeldoos in het water ligt en kortsluiting maakt. We kunnen het droog krijgen en het aggregaat slaat weer aan. De verlichting brandt weer. Als om 17.30 uur de organisatie langs komt om te kijken of alles wel door kan gaan, melden wij dat het water genoeg gezakt is om de lopers met droge voeten te laten passeren. De wind is inmiddels opgelopen naar 8 bft en het giet, het wordt een barre tocht voor de deelnemers. Ook wij moeten af en toe aan het frame van de tent hangen om de boel op zijn plaats te houden.
Rond 19.00 uur komen de eerste wandelaars langs. Al snel gaat de “bar” draaien. De mensen zijn blij met de luwe plek en het hartversterkertje. Ze verzamelen moed om de laatste barre kilometers te lopen. Rond 20.00 uur komen de eerste problemen bij de wandelaars. We worden gevraagd de organisatie te melden dat er mensen in problemen zijn. Oververmoeid en onderkoeld kunnen ze niet verder. Na 1 telefoontje komt de reddingsoperatie op gang! KNRM, reddingsbrigades uit Egmond en omliggende gemeentes. Ook is het de wandelaars afgeraden het strand bij Bergen aan Zee nog op te gaan. De laatste lopers komen nog even schuilen of laten zich ophalen. Een paar echte “bikkels” trotseren de elementen en gaan de donkere barre kilometers in. In al deze hectiek zien we dat het kleine bootje, met alles erop en eraan, van de wagen is geblazen. We laten het voor wat het is, dat zien we straks wel weer. Rond 21.00 uur wordt het sein: INPAKKEN EN WEGWEZEN gegeven. Dan komt er voor ons nog een bereklus. De Jan van Claes staat tot zijn assen in het zand. Ook moeten we in deze (inmiddels) zuidwesterstorm, de mast met verlichting strijken. Maar met deze ervaren ploeg en alle handen aan de mast lukt ook dat. De trekker ervoor en met Mart Gul in het spoor met het kleine bootje gaan we op huis aan . Het is een spookachtige tocht en zijn blij als we weer bij de loods zijn. We nemen nog een borrel op de goede afloop. Blij dat alles zonder ongelukken is verlopen…
Op naar het volgend jaar!!!
